"This record is as true as I have ever been in 60 years on the planet. It’s birthed from love, desperation, fear, frustration, pain, joy, sorrow, and resolution. Like you I have been pushed to the limits of my humanity by the pandemic. But music sweet music has set me straight once again and I offer this work with humility and devotion to you all.  - Ted Horowitz

Wat kunnen we nog verwachten van onze favoriete bluesman op zijn inmiddels zoveelste plaat? Wees er zeker van dat zelfs op zijn zestigste en met een carrière die meer dan 30 jaar omspant, Popa Chubby blijft vechten tegen de onrechtvaardigheden van deze wereld ! De gebruikelijke grappige cover staat er ook weer op, alhoewel de foto’s in het cd-boekje het ergste doen vrezen, maar verder is "Tinfoil Hat" niet opzienbarend of speciaal, gewoon een degelijke additie aan het steeds uitdijende oeuvre van Popa.  Onze bluesrockmaster zat in 2014 een kwart eeuw jaar in het vak en vierde dat met het album "Im Feeling Lucky". Vijf jaar later is Popa still going strong, ondanks zijn naar eigen zeggen niet al te gezonde levensstijl en voorkomen. Naar eigen zeggen, want hij doet hier uitgebreid verslag van op deze plaat ter ere van 30 years of blues and soul, oftewel "Its a Mighty Hard Road" (2020). Die titel spreekt boekdelen, en de 15 hoofdstukken in dat boek gaan weer over van alles: wat Popa het liefst eet, wie hij het liefst lief heeft, wie hem het liefst lief heeft, hoe eng hij soms overkomt en dat het alleen nog maar beter zal gaan in het nummer "The Best is Yet to Come", maar wat een rotjaar na deze release zou volgen, wist hij of een ander toen nog niet. Maar het minste wat we kunnen zeggen over 2020 en de Covid-19 pandemie is dat het hem de schitterende inspiratie bood die de creatie van zijn nieuwe album "Tinfoil Hat" voedde.

Zoals hij zelf schrijft, was de creatie van deze plaat vanzelfsprekend vanaf het begin van de eerste lockdown in maart:  "We got off the road on March 12th. 2020 last show was in Key West Florida. We barreled home in my Chevy Van 1000 miles no stopping. It seemed the world was on the verge of shutting down. So I was home in isolation with a bunch of guitars, drums, amps, microphones losing my mind. I started writing songs. I wanted to make people feel better so the first was "Can I Call You My Friends ?" The answer was a resounding yes. We had 30K hits on social media almost overnight and the outpouring of love was both healing and mind boggling. So I continued writing and recording. No musicians in the studio, so I had to use my skills, my balls and my soul. All I had! Luckily there was a never ending flow of ideas that stemmed from what was going on in America and the world. This record is as true as I have ever been in 60 years on the planet. It's birthed from love, desperation, fear, frustration, pain, joy, sorrow, and resolution. Like you I have been pushed to the limits of my humanity by the pandemic. But music, sweet music, has set me straight once again and I offer this work with humility and devotion to you all"

De songs voor "Tinfoil Hat" zijn geschreven, opgenomen, geproduceerd en geëngineerd door Ted Horowitz in de periode 16 maart tot 29 september 2020 en opgenomen in Chubbyland Laboratories in de Hudson Valley, New York.  Tinfoil Hat, die wordt opgeroepen door zijn generieke titel is het beroemde hoofddeksel van papier en aluminium waarmee bepaalde samenzweerders zich sieren, in de ijdele hoop de schadelijke golven te blokkeren. Deze plaat is opgedragen aan de herinnering van alle zielen die deze sterfelijke spiraal hebben verlaten als gevolg van Coronavirus ziekte, en zo wilde onze bluesman onmiddellijk een boodschap van empathie en steun sturen naar zijn fans, en werd het aangrijpende nummer "Can I Call You My Friends" (video 2 ) bedacht. De reactie was zo plotseling, warm en intens dat hij vond dat er genoeg materiaal was om ook andere songs te schrijven, die nu van "Tinfoil Hat" een volwaardig album maken waarvan deze songs een mengsel van liefde, wanhoop, angst, frustratie, pijn, vreugde, verdriet, resolutie en de sprong in het grote onbekende opgelegd door het coronavirus dat sinds afgelopen maart bij ons allen aanwezig  weergeven.

Het chaotische en roekeloze beheer van de crisis door de regering Trump leverde Popa Chubby de inspiratie voor compromisloze teksten. Dat ook hij langzaam gek werd is meteen te horen in de titelsong, dat de acute paranoia weergeeft die de gemiddelde burger de afgelopen maanden in zijn greep heeft en dit ondersteund door, op zijn zachtst gezegd, een expliciete video ( video 1). De Black Lives Matter-beweging inspireert vervolgens "No Justice No Peace" en laat geen dubbelzinnigheid achter over de overtuigingen van onze Bronx Buddah, wiens instrumentale lyriek we met plezier herkennen, over een gitaarsolo die even episch als aards is. Terwijl hij nog even de spot verder drijft in het expliciete en smakelijke "You Ain't Said Shit", gebracht in een retro-doo-wop jaren vijftig stijl, die doet denken aan de Coasters, opent Popa Chubby een sprankje hoop in de hectische boogie "Someday Soon, Change ls Gonna Come" over de sociale onrusten veroorzaakt door een zeker personage in het Witte Huis die zeker beter een tinfoil hat had moeten opdoen of zelfs voor goed gedrag tegenover het virus over de verplichte mondkapjes in "Baby Put On Your Mask" (video 3).  In de album notes schrijft hij, "Like all of you, this pandemic has pushed me to the very edge of my humanity. But the music, the sweet music, has put me back on the right path once again’ So I offer this work with humility and the deep devotion I have for you !". Dat zegt alles!

In het Hendrixiaans mid-tempo gebrachte "Another Day In Hell" vieren de zes snaren van Horowitz hartstochtelijk de lyriek van de goddelijke linkshandige, terwijl het instrumentale "Boogie For Tony" hem de mogelijkheid geeft om te bevestigen dat naast zijn talenten als gitarist hij niet eenarmig is. De Texas-shuffle "Cognitive Dissonance" is reggae getint en "Embee's Song" is een sentimentele soulballad opgedragen aan zijn nieuwe vrouw Mary Beth en dit voor Popa  met "1968 Again" het album met verve afsluit.  Bederf je netvlies niet door de lijst met credits op de digipack van dit nieuwe album onder de loep te nemen: van de geluidstechnicus en de producer tot de ritmesectie, de gitaar, de zang en andere speciale effecten, alles is zelfgemaakt en gesigneerd Popa Chubby. Hoeveel artiesten die begin jaren negentig opkwamen, zijn er tegenwoordig net zo productief en geïnspireerd als toen ze begonnen? Popa Chubby behoort zeker tot dat kleine aantal, al is hij minder heftig rockend dan voorheen. Toch loost Popa ons met "Tinfoil Hat" door 2021 heen, een jaar waarin veel van de bezongen onderwerpen als je de bange vooruitzichten weer hoort, nog relevant zullen zijn.